Gewoonte dieren

Uiteindelijk is elk getoond gedrag van je hond een gewoonte geworden. Maar omdat het een gewoonte is geworden, betekent het niet dat je hond het per definitie leuk of gezellig vindt. Honden bezitten onvoorwaardelijke liefde voor ons mensen. Daarmee bedoel ik onder andere, ze accepteren heel veel van ons. De hond denkt letterlijk, “ach de mens ziet niet dat ik een aai over mijn hoofd niet fijn vindt. Ik geef de signalen, maar ach de mens ziet het niet. Ik heb dat door, prima ik accepteer het”. Zo simpel is het.

Zelfredzaamheid vind ik erg belangrijk. Dit geeft de hond ook keuzevrijheid. Zelf kunnen beslissen waar en wanneer de hond wil gaan slapen. Zelf bepalen wanneer de hond moet poepen of plassen of simpelweg er even uit wil. Keuzevrijheid doet je hond zijn zelfvertrouwen groeien.

Voor sommige honden is het een gewoonte geworden dat je hond pas “uitgaat” zodra je de hond in zijn bench doet. Je hond heeft in dit geval geen zelfredzaamheid en keuzevrijheid. Wat betreft voeding is het ook een gewoonte geworden van de vaste voertijden. Nou kun je denken, ja maar kleine rassen mogen niet door eten. Klopt, maar dan vraag ik me af hoe verzadigd is je hond, als je een grote bak brokken neer zet, deze uiteraard goed gevuld. En je hond de keuze maakt om te blijven eten. Ja, hoe is dan de verzadiging van de brok? En vergeet niet, de hond weet heel goed “ik moet nu door eten, want het duurt nog wel even voordat ik weer eten krijg”.

In mijn taal bestaat er geen goed of fout. Alleen hoop ik dat jij je gaat afvragen “wat is de ware aard van mijn hond”. En vanuit dat oogpunt de gewoontes eens onder de loep gaat leggen. Je hond waardeert je enorm als jij openstaat voor zijn ware aard en niet alleen maar naar de buitenkant kijkt en zijn gedragingen menselijk interpreteert.

Ook je hond wil gezien & gehoord worden. Als je hond via lichaamstaal of stem met je communiceert, en jij beantwoord dat. Dan versterkt dat jullie band. De hond voelt zich gezien & gehoord en kan letterlijk op je vertrouwen.