Jouw bereidheid

Elke week op een avond 1 uurtje naar hondencursus, ach daar kunnen we de tijd wel voor maken. Maar je hond daadwerkelijk begrijpen, dat leer je niet in 1 uurtje per week. Vergelijk het maar met 1a2 uurtjes sporten in de week, de meeste van ons verliezen daardoor geen gewicht. Het vraagt toch echt meer tijd en aandacht van je. Niet dat het een fulltimebaan is, maar toch.

Maar ben je bereid, ben je daadwerkelijk bereid om een deel van je aandacht en energie aan je hond te besteden? De meesten mensen willen best leren, hoe kan mijn hond naast me lopen. De hond aanleren om op commando terug bij je te komen. Maar dit zijn hele menselijke aspecten. Want ja, een hond is leuk maar we willen er vooral geen last van hebben.

Hierdoor wordt het werkelijke aspect van je hond niet gezien. Ja, de hond heeft een dergelijke functie in je leven. Wij kunnen meer van de hond leren, dan de hond van ons! Het wel bekende en geaccepteerde aspect is, dat de hond ons spiegeld. Maar de hond communiceert 24 uur met je. Via lichaamstaal vertelt de hond je wel degelijk waarom hij of zij doet wat die doet. Maar de meeste mensen kiezen voor de korte weg, dat is afstraffen. Ja maar "ik straf mijn hond niet af". Dus jij spreekt de volgende woorden niet uit naar je hond op een bepaalde toon soort?

-     Niet doen

-     Stop daarmee

-     Ik zeg het je nog 1x keer ophouden

-     Vinger opsteken, euh niet doen

-     Kwaad zeggen “nee”

-     Wel godverdomme kappen

-     Of gewoon schreeuwen

Met name de kwade, geïrriteerde toonsoort komt bij de hond binnen als “straffend”. En zie daar het afstraffen.

Maar ben jij bereid om de lichaamstaal van je hond je eigen te maken?

Ben jij bereid om je hond te gaan observeren om vervolgens te ontdekken wat je hond van je vraagt? Ben je bereid om de kalmerende signalen van de hond ook zelf toe te passen? Dat vraagt een bepaalde houding aan te nemen en te wachten totdat je hond begrijpt wat je doet.

Je hond kan best verward zijn, he nu gebruikt mijn verzorger ineens mijn taal. Even checken of dat mijn verzorger wel zeker is van zijn zaak. Waarop de verzorger denkt, kijk hij pakt het niet op of het voelt toch wel raar om in deze positie te zitten. Ik geef het op! En zie daar geen bereidheid. Nou is dit maar een voorbeeld van de zovele. Als je nog even hebt, dan typ ik die met alle bereidheid voor je uit.

Maar ook de bereidheid de lichaamstaal te willen begrijpen. Ik neem je mee naar een situatie die goed weergeeft wat ik eigenlijk wil verwoorden.

Je hond vindt het niet prettig om geaaid te worden met een vlakke hand op zijn of haar hoofd. Hoe kun je dit herkennen, je hond gaat tijdens dat jij dit doet, of terwijl je met je hand onderweg bent richting zijn hoofd. Dan gaat je hond als signaal “lip likken of neus likken”. 

Hier de niet bereidheid: ja maar, dit doe ik altijd. En de hond blijft altijd staan. Ach dit zal wel meevallen. Zie hier geen bereidheid tot het willen begrijpen of verdiepen in je hond. Omdat jij het signaal niet op pikt, betekent het niet dat het signaal niet wordt gegeven.

Voordat je nu denkt, oh maar mag ik mijn hond dan helemaal niet meer aaien? Jazeker wel, alleen observeer je hond. Begin de observatie al zodra je de gedachte hebt “ik ga de hond even aaien”. Observeer en verdiep je in de betekenis van de lichaamstaal van je hond. Turid Rugaas heeft een drietal boekjes geschreven en deelt de lichaamstaal met je.

Het is niet ingewikkeld, ja alleen als je niet bereid bent. Dan wordt het wel ervaren als ingewikkeld en te complex. Maar als dit je keuze is, wees dan wel bereid om de ongemakken en nukken van je hond te accepteren.

Zo simpel is het!