Ik vind niks mooiers dan loslopende honden. Zij kunnen volop met elkaar communiceren en in vrijheid spellen. Maar niet elke hond is in staat om juist met zijn medegenoot om te gaan. En dan bedoel ik niet omdat zij het niet hebben geleerd, correct te communiceren met hun medegenoot. Nee, want de hond hoeft niet te leren te communiceren. Instinctief hebben zij dit meegekregen.
Alleen zijn er een hele hoop honden door een gebeurtenis met meestal een andere hond licht of zwaar getraumatiseerd zijn geraakt. Deze honden zijn de communicatie niet verleerd. Alleen instinctief gaan zij bij het zien van een medegenoot, al is dat op 300 meter afstand, in de angst en/of beschermingsmechanisme. Dit blokkeert de heldere communicatie naar de andere hond. Die signalen opvangt die zwaar vertroebeld zijn. En hierdoor ontstaat er miscommunicatie. Wat kan leiden tot vele verschillende situaties.
Voor de verzorgers van een getraumatiseerde hond, jullie hebben een taak op je te nemen. Een taak die ik vandaag een aantal verzorgers van hun hond niet zag oppakken. De verzorgers die ik vandaag zag, vielen stil, bleven staan wachten op de ander, namen niet de ruimte die hun hond nodig was. Ze waren zichtbaar aan met de situatie, ongetwijfeld geïrriteerd. Dus ook bij de verzorger liep de negatieve energie hoog op. Maar in plaats van het uitspreken, vragen om ruimte, te communiceren met de verzorger van de andere hond. Werd die energie afgereageerd via de hond, wat zich uitte aan een flinke ruk aan de riem.
Ben jij een verzorger van een getraumatiseerde hond? Neem je hond in bescherming, communiceer daar waar je hond het niet meer durft. Vraag de ruimte die jullie beide nodig zijn. Want ook jullie zijn welkom in het bos om te gaan wandelen, ook jullie zijn vrij om te gaan en staan waar jullie willen. Ik weet dat jullie deze vrijheid niet ervaren. Je bent het gewend om je te verkleinen, vele plekken te vermijden. Dat je denkt “niet voor ons weggelegd”.
Ik ken jullie situatie, ben er geweest. En heb ontdekt dat er heel veel honden getraumatiseerd zijn. Shoebie mijn hond, hij is een Amerikaanse Bulldog. En is door een andere eigenaar ingezet om te vechten met soortgenoten. Ik wilde het beste voor hem, en hem ver weg van die prikkel houden. Want elke keer als hij een hond zou zien, wist ik dat die prikkel werd geactiveerd. Dus maakte ik ons klein, vermeed ik het bos. Zocht ik de unieke plekjes op, waar ik zeker wist dat er geen hond in de buurt was. Ik liep nog net niet met een verrekijker, ook al heb ik daar wel aan gedacht om die te gaan kopen. Ik ging op tijden lopen waarvan de meeste mensen dan niet zouden wandelen. Ja je wordt heel creatief. Ik dacht dat ik het beste deed voor Shoebie. Tuurlijk intentie was goed. Maar dit was geen leefbare situatie, niet voor mij en niet voor Shoebie.
Dus verzorgers van de honden die ik vandaag zag bevriezen, niet in staat om te communiceren, ik begrijp jullie heel goed. Maar stop met bevriezen, jouw hond heeft net even wat meer bescherming/ondersteuning van je nodig. Een ander kan niet aan jou buitenkant zien of jouw hond getraumatiseerd is of niet. Het is wel degelijk aan jou lichaamstaal af te lezen, maar dat is voor vele mensen niet meer te lezen. Omdat vele dat zijn verleerd of simpelweg de focus op zichzelf hebben en niet op jullie.
Je hond is niet voor niets bij jou. Zo’n situatie vraagt om goede communicatie van jou. Te vragen opdat wat jullie nodig zijn. Jij mag je ruimte innemen, jij mag daar zijn waar je wilt zijn, jij hoeft je niet aan te passen aan de ander. We kunnen allemaal rekening houden met elkaar. Dus vraag om die ruimte, vraag en leg uit waarom jij graag zou willen dat de ander zijn hond aan gaat lijnen. Begrijpt en respecteert de ander dat niet. Omdraaien en weglopen van de andere hond. Jezelf letterlijk verwijderen uit die negatieve situatie, in een zo rustig mogelijke houding.
En voor de verzorger van een hond die niet getraumatiseerd is. Je mag er niet vanuit gaan dat elke hond met de jouwe in contact wil komen. Honden communiceren ook met elkaar ver voordat zij elkaar aanraken. Lichamelijk contact vinden wij mensen fijn, maar dat geldt niet altijd voor je hond. Zou jij het fijn vinden om met iedere persoon die jij passeert een hand en een knuffel te willen geven? Waarschijnlijk niet, verwacht dit dus ook niet van je hond.
Leer de werkelijke lichaamstaal kennen van je hond, zodat jij zeker weet wat jouw hond in elke situatie nou werkelijk met je communiceert. Want als je hond afloopt op een andere hond, is dat geen que van oh hij wil even gedag zeggen.
Wij kunnen meer leren van de honden dan zij van ons!
Disclaimer: Elk van mijn verhalen zijn een situatie op zichzelf. Weet dat de teksten die ik schrijf, kort en krachtig zijn. Bedoeld om jou te activeren. Weet dat je hond in elke situatie met je communiceert. Meer dan ik soms omschrijf. Elke hond heeft zijn eigen verhaal. Die veel meer woorden bevat dan dat ik soms gebruik in de blog.
