Ik zit heerlijk buiten nog net even in de namiddagzon. Ik staar naar de tafel naast me en zie twee mieren lopen. Vervolgens zie ik op de muur ernaast een pissebed diertje lopen. En ik bedenk me, jullie leven je leven, gaan op je intuïtie, jullie weten niet beter. Jullie kennen geen ego. Zonder ego leven. Lijkt me heerlijk!
Honden bezitten ook geen ego. Mooi voorbeeld om dat te verbeelden. Zodra jij je hond afstraft. Dan lijkt het dat ze heel zielig gaan kijken. Je kent het ongetwijfeld, hoofd scheef en neus iets omlaag. Je hond heeft geen ego, dus is er geen stem in zijn hoofd die zegt “dit heb ik echt fout gedaan, stom van me”.
Je hond reageert slechts op je toon. Je toon zal in deze situatie zwaar, boos en negatief zijn. Energie voelen dieren aan, het is hun natuur. Ze reageren slechts op je energie. En je woorden die je net hebt uitgesproken zijn voor hun energie. Aangezien honden negatieve energie vermijdend zijn. Denken wij dat ze ons hebben begrepen en het een volgende keer misschien niet weer doen. Met de nadruk op misschien.
Zij kunnen de negatieve energie koppelen aan een voorwerp of mens. Vandaar dat het lijkt dat zij ervan hebben geleerd. Wat in werkelijkheid niet mogelijk is.
De reden van het willen afstraffen is een prachtige gelegenheid om te gaan kijken, waarom je hond heeft gedaan wat hij heeft gedaan.
Want je hond heeft wel degelijk een reden, voor het slopen van je bank of voor het plassen in je woning.
Je mag voorbij het afstraffen kijken.
Ben je bereid om naar die diepere laag te gaan kijken? Want het slopen van of het plassen in je woning is slechts die oppervlakkige visie.
